HISTORIA SZKOŁY W PANTALOWICACH

             Szkoła w Pantalowicach została wybudowana w 1866 roku, dzięki działalności proboszcza ks. Jakuba Kluczyckiego, wójta Pantalowic Józefa Kukułki oraz gospodarzy: Fabiana Szatkowskiego i Jana Futomy. Po wielu staraniach dnia 8 października 1866 roku rozpoczęła się nauka w szkole. Szkoła miała tylko jedną izbę lekcyjną oraz mieszkanie dla nauczyciela. Pierwszym nauczycielem tej szkoły był Jakub Cisło. W 1880 roku staraniem ks. Romana Olkiszewskiego dokonano pierwszego remontu szkoły tzn. „położono nową podłogę i zaciągnięto podmórówkę z kamieni i cegieł”. W 1886 roku wyremontowano dach, przy tej okazji umieszczono na dachu dzwonek szkolny... dotychczas znajdował się za szkołą od południa na słupie ociosanym, lecz słup od ziemi próchniał, a więc wpuszczano go coraz niżej do tego stopnia, iż głos dzwonka rozlegał się tylko na niewielkiej przestrzeni....” W 1904 roku dzięki pracy ks. proboszcza Gondolowskiego i przewodniczącego Rady Szkoły wygospodarowano drugą salę lekcyjną z mieszkania nauczyciela oraz pokryto dach nowym gontem. W 1908 roku Rada Szkolna wynajęła drugi budynek na trzecią salę lekcyjną. W 1910 roku po kilkuletnich staraniach przystąpiono do budowy nowego budynku szkolnego, którego wykończono w 1911 roku. Nie mało zasług przy budowie tej szkoły położył ks. proboszcz Stanisław Bulichowski. Rozpoczęcie nauki w nowym budynku szkolnym nastąpiło 20 października 1911 roku. Kierownikiem szkoły został Rudolf Rembisz. Dnia 30 grudnia 1925 roku zmarł Rudolf Rembisz a nowym kierownikiem został Marian Bieniowski. Od 1 września 1927 roku na mocy Rozporządzenia Ministerstwa szkoła stała się szkołą 5 – klasową, nauka odbywała się na dwie zmiany. W tym czasie w szkole uczyła Wilhelmina Sanocka. Na mocy Rozporządzenia Kuratorium Okręgu Lwowskiego z dnia 14 września 1929 roku szkoła została przekształcona w 6 – klasową. W latach 1928 – 1930 religii uczyli ks. J. Głód, następnie ks. Ludwik Sieradzki. W roku szkolnym 1932/1933 wprowadzono klasę VII, zaś w 1937 roku rozpoczęto w szkole Wieczorowy Kurs Oświaty Pozaszkolnej, który podzielono na dwie grupy : kurs dla analfabetów i ogólnokształcący.

W okresie II wojny światowej w szkole były bardzo trudne warunki do nauki : nie było podręczników, zeszytów, piór i atramentu. Kierownik szkoły M. Bieniowski ukrywał na wsi u gospodarzy bibliotekę szkolną, godło państwowe i sztandar szkolny. W dniu 11 kwietnia 1945 roku zginął śmiercią tragiczną kierownik szkoły M. Bieniowski, a nowym kierownikiem został Roman Nikorowicz.

Od września 1945 roku nowym kierownikiem został Józef Haber, który od początku troszczył się o zaopatrzenie szkoły w podręczniki i pomoce szkolne. W tymże roku szkolnym po raz pierwszy zorganizowano „ Mikołajki” dla dzieci szkolnych. W roku szkolnym 1946/1947 po raz pierwszy wprowadzono ośmioklasową szkołę podstawową (funkcjonowała tylko 2 lata). Z poprzedniego grona został tylko kierownik Józef Haber i W. Sanocka. Do pracy przyszedł ks. wikary Józef Oleszkowicz. Oprócz normalnej nauki nadal prowadzono kursy dla analfabetów, które ostatecznie zakończono w 1954 roku ( nauczyło się czytać i pisać około 50 osób ).

Dotychczasowy budynek szkolny nie spełniał potrzeb lokalowych do nauczania. W związku z tym w 1959 roku zaczęto przymierzać się do budowy tzw. „ przybudówki”. W 1963 roku już rozpoczęła się nauka w nowym budynku. Były tam cztery sale lekcyjne, pokój nauczycielski, kancelaria i dwa przestrzenne korytarze (obecnie Dom Nauczyciela).

W 1963 roku powstał Komitet Budowy Szkoły na czele z Władysławem Kubickim, podjęto też uchwałę w sprawie zbiórki funduszy na budowę szkoły (500 złotych od każdej rodziny). We wrześniu 1964 roku przystąpiono do pierwszych prac budowlanych. Całość prac wykonywało Jarosławskie Przedsiębiorstwo Budowlane. Inwestycja łącznie kosztowała około 4 milionów złotych. Nową szkołę oddano do użytku 10 września 1967 roku. W nowej szkole jest 8 sal lekcyjnych, sala gimnastyczna, kuchnia, biblioteka, kancelaria, pokój nauczycielski, łazienki, szatnia i przestronne korytarze.

Do 1969 roku kierownikiem szkoły był Józef Haber, po nim funkcję kierowniczą objęła pani Zofia Stryczniewicz, która prowadziła szkołę do 1985 roku. We wrześniu 1985 roku dyrektorem szkoły został pan Antoni Marcinek. Dzięki jego staraniom szkoła była jedną z pierwszych w gminie, w której urządzono pracownię komputerową. Od 1999 roku funkcję dyrektora pełni pani mgr Elżbieta Wołoszyn, która również zabiega, by uczniowie mieli jak najlepsze warunki do nauki. Budynek szkolny jest remontowany (wymiana stolarki okiennej, elewacji).W latach 1999 – 2008 w budynku naszej szkoły mieścił się Oddział Zamiejscowy Gimnazjum nr 1 w Kańczudze. Od roku szkolnego 2008/2009 nastąpiła reorganizacja naszej szkoły i został powołany Zespół Szkolno – Gimnazjalny. Odbył się konkurs na stanowisko dyrektora, w wyniku którego dyrektorem została mgr Elżbieta Wołoszyn. W naszej szkole są dwie pracownie komputerowe oraz Informatyczne Centrum Informacji Multimedialne. Oprócz ZS – G istnieje przedszkole prowadzone przez panią Bogumiłę Rabeł. Od 1 kwietnia 2007 roku w szkole istnieje Podkarpacki Ośrodek Przedszkolny do którego uczęszczają dzieci w wieku od 3 do 5 lat. Kadrę pedagogiczną stanowią : mgr Marzena Wywrot i mgr Justyna Pakuła.

W naszej szkole przybywało wielu nauczycieli, którzy wnosili wkład w rozwój oświaty w naszej miejscowości.

W roku szkolnym 2009/2010 w skład Rady Pedagogicznej wchodzili :

Dyrektor szkoły – mgr Elżbieta Wołoszyn oraz mgr Małgorzata Bartman – Bułaś, mgr Jolanta Broda, mgr Magdalena Czepiel, mgr Bożena Futoma, mgr Anna Kuszek – Ilasz, Kamila Kołotyło, ks. mgr Antoni Krzysik, mgr Sylwester Makuch, mgr Magdalena Niemiec, mgr Elżbieta Ochota, mgr Sławomir Ochota, mgr Alicja Prostak, mgr Dorota Sebzda, mgr Magdalena Statek, mgr Wojciech Szatkowski, mgr Joanna Telega, mgr Agnieszka Urban, mgr Lidia Wyskiel, mgr Elżbieta Żak i mgr Anna Żyła.

Źródła :

1.Ocalić od zapomnienia. Opracowała Teresa Marcinek i Zofia Stryczniewicz, Pantalowice. styczeń 2008.

2.Kroniki szkolne.

3.Michał Domański, Życiorys ks. Jakuba Franciszka Kulczyckiego.

Opracował
mgr Sławomir Ochota